Rada Działalności Pożytku Publicznego

Rada Działalności Pożytku Publicznego jest organem opiniodawczo-doradczym i pomocniczym ministra właściwego ds. zabezpieczenia społecznego powołanym na podstawie ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. Nr 96, poz. 873, ze zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 sierpnia 2003 r. w sprawie Rady Działalności Pożytku Publicznego (Dz. U. Nr 147, poz. 1431).

Rada Działalności Pożytku Publicznego została powołana po raz pierwszy w dniu 27 listopada 2003 r.

Posiedzenia Rady odbywają się w zależności od potrzeb, nie rzadziej jednak niż raz na dwa miesiące.

Pracami Rady kieruje dwóch współprzewodniczących , którymi są wybrani spośród członków Rady:

• przedstawiciel organów administracji rządowej i jednostek im podległych lub przez nie nadzorowanych oraz jednostek samorządu terytorialnego;
• przedstawiciel organizacji pozarządowych, związków i porozumień organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art.3 ust.3 ustawy, wybrany przez członków rady będących przedstawicielami tych organizacji, związków, porozumień i podmiotów.

Rada może powoływać stałe oraz doraĽne zespoły problemowe.

Rada Działalności Pożytku Publicznego jest jedynym, nowopowstałym ciałem instytucjonalizującym zasadę dialogu obywatelskiego oraz współpracę pomiędzy sektorem publicznym a trzecim sektorem. Stanowi ona dopełnienie Instytucji realizujących zasadę dialogu społecznego i sytuuje się obok Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu oraz Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych.

Skład Rady

Stosownie do art. 36 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie Rada składa się z 20 członków:

• pięciu przedstawicieli organów administracji rządowej i jednostek im podległych lub przez nie nadzorowanych);
• pięciu przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego );
• dziesięciu przedstawicieli organizacji pozarządowych, związków i porozumień organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie

Członków Rady powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego. Kadencja Rady trwa 3 lata, jednak pierwsza kadencja trwała 2 lata.

Zgodnie z art. 36 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie ( Dz.U. Nr 96, poz. 873 z 2003r. ) minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, 15 stycznia 2006 r. powołał nowy skład Rady na kadencję 2006 - 2009 r.

Zasady i tryb powołania członków RDPP określa art.. 36 ust.2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie ( Dz.U. Nr 96, poz. 873) oraz §2-8 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 4 sierpnia 2003 r w sprawie Rady Działalności Pożytku Publicznego ( Dz.U. Nr 147, poz.1431)

W sensie podmiotowym charakter i skład Rady koresponduje z jej funkcjami, zakresem pożytku publicznego oraz strukturą instytucji związanych z realizacją celów ustawy.

Wyłonienie kandydatów do Rady Działalności Pożytku Publicznego odbywa się w oparciu o zasady;

• adekwatności - rozumianej jako wzajemna relacja między obszarem pożytku publicznego a ilością organizacji pozarządowych w nim działających oraz zakresem problemów będących w kompetencji podmiotów administracji publicznej;
• autorytetu - rozumianego jako powszechne uznanie dla doświadczenia i zasług kandydata;
• fachowości - będącej istotnym składnikiem autorytetu kandydata;
• reprezentatywności - rozumianej jako, potwierdzone demokratyczną procedurą, wewnętrzne wyłonienie odpowiednich kandydatów do Rady.

Skład Rady odzwierciedla wynegocjowany i zawarty w projekcie ustawy parytet członków, ze względu na ich przynależność do odpowiedniego sektora (organizacje pozarządowe, samorząd terytorialny, administracja rządowa).

Wyciąg przepisów prawnych dotyczących zasad i trybu powoływania członków Rady DPP więcej>>

Rada Działalności Pożytku Publicznego jest nie tylko prostą, w sensie merytorycznym oraz organizacyjnym, konsekwencją treści zapisów ustawy o działalności pożytku publicznego, ale próbą instytucjonalizacji, w części zasadniczej, jaką stanowią relacje między władzą publiczną a organizacjami pozarządowymi (stroną obywatelską), formuły dialogu obywatelskiego.

Podstawowe kategorie opisujące i wyjaśniające istotę dialogu obywatelskiego w syntetycznej formie zostały przedstawione w dokumencie: "Zasady dialogu społecznego. Dokument programowy rządu. Załącznik nr 1. Dialog społeczny - istota, pojęcia, metody".

Czynnikami konstytuującymi podmiotowość w zakresie dialogu obywatelskiego są przede wszystkim podstawy prawne regulujące status uczestników dialogu, które praktycznie, bezpośrednio lub pośrednio, określają przedmiot dialogu, jego warunki oraz formy występowania, w tym - w bliskiej perspektywie - takim aktem prawnym stanie się ustawa o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Z uwagi na przedmiot, cel, zakres i zadania ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie ustanowienie Rady Działalności Pożytku Publicznego ma fundamentalne znaczenie.

Opiniodawczo-doradczy i pomocniczy charakter Rady zawiera w sobie kilka ważnych dla dialogu obywatelskiego funkcji:

• funkcję reprezentacji - jako formę uczestnictwa w procesach decyzyjnych adekwatną do pełnionej roli w danym obszarze życia publicznego;
• funkcję polityczną - jako wyraz zdolności do artykulacji potrzeb oraz interesów danego środowiska;
• funkcję edukacyjną - jako płaszczyznę uczenia się sztuki dialogu i negocjacji;
• funkcję instrumentalną - jako wyraz wpływu na kształtowanie określonych decyzji w zakresie pożytku publicznego;
• funkcję integracyjną - jako szczególną formułę współpracy administracji publicznej i organizacji pozarządowych, komplementarną w stosunku do innych zinstytucjonalizowanych form dialogu społecznego;
• funkcje poznawczą - jako płaszczyznę realizacji i prezentacji dorobku naukowo-badawczego w zakresie pożytku publicznego;
• funkcję informacyjną - jako narzędzie komunikacji społecznej w realizacji Rada - opinia publiczna;
• funkcję kontrolną - jako szczególny element wśród instrumentów nadzoru.